ای مهربان پدر کودکان دلتنگی!
از یادمان نخواهد رفت، غم کودکان یتیم، چه داغ سنگین و سوزناکی بر قلب مهربانت بود. آنقدر غم محرومین و نیازمندان جانت را تسخیر و شادی را از خاطرت می ربود، به خود می آمدیم و می دیدیم غم این عزیزان تمام جان و وجودت را یغما برده است.
و خواستیم در وصف مهربانیت سطرها بنویسیم، اما حیفمان آمد و با خود گفتیم عبدی که خود صاحب اثر است، چرا از اشعار زیبایش ننویسیم.
و چه زیبا سروده ای:
خدایا!تو آنی، توانی، نیاز ما بخوانی
ظاهر و نهانی، خیر و صلاحمان تو دانی
خدایا! ما نمی دانیم چه می خواهیم
تو می دانی چه باید ما بخواهیم
بحق اولیا و چهارده معصوم
حاجت روای ما و هر بنده مغموم
ارسال شده 10 سال پیش
نظرات