یاد موسسین

ای مهربان پدر کودکان دلتنگی!

از یادمان نخواهد رفت ، غم کودکان یتیم ، چه داغ سنگین و سوزناکی بر قلب مهربانت بود.آنقدر غم محرومین و نیازمندان جانت را تسخیر مینمود که شادی را خاطت می بد و به خود می آمدیم و می دیدیم غم این عزیزان تمام جان و وجودت را یغما برده است.

و خواستیم در وصف مهربانیت سطرها بنویسیم ، اما حیفمان آمد و با خود گفتیم عبدی که خود صاحب اثر است ، چرا از اشعار زیبایش ننویسیم .

و چه زیبا سروده ای :

خدایا!تو آنی ، توانی ، نیاز ما بخوانی

ظاهر و نهانی ، خیر و صلاحمان تو دانی

خدایا! ما نمی دانیم چه می خواهیم

تو می دانی چه باید ما بخواهیم

بحق اولیا و چهارده معصوم

حاجت روای ما و هر بنده مغموم