یاد موسسین

به نام زیباترینی که می خنداند و می گریاند.

ای معلم سرزمین بیداری وحضور،ای موی سپید کرده بوستان تلمذ مولایمان حضرت علی (علیه السّلام) و ای مرد سجاده نشین شبهای تنهایی وسکوت... جایت بسیار خالیست.

آن روز که خنده بر لب کودکی یتیم از عمق امید،زیبا می نشیند،جایت بسیار خالیست.

آن ساعت که مردی از غوغای روزگار درب خانه ات را میکوبد وسراغت می گیرد که دو سالیست، ارزاقی بر خانه اش نبرده ای،جایت بسیار خالیست.

آن هنگام که سقف سبز زندگی بر سر عروس ودامادی،به پاداش اخلاصت در سرزمینی دور استوار میشود ،جایت بسیار خالیست.

آن روز که با شهره مهر و لبخند به پابوس امام مهر ومهربانی حضرت علی بن موسی الرضا(علیه السّلام) مشرف می شویم،جایت بسیار خالیست.

آن هنگام که سال تحصیلی ومدرسه نو می شود،بچه های مدرسه حضرت رقیه(سلام ا... علیها) روستا جامعه ی دانش به تن میکنند وخنده کنان می دوند تا بر نیمکت علم وجهاد تکبیر معرفت سر دهند،جایت بسیار خالیست.

آن صبح که پیران وخسته دلان روزهای سخت،در ماه حزن  وخون بوسه بر ضریح مطهر سرور و سالار شاهدین حق امام حسین(علیه السّلام)می نهند،جایت بسیار خالیست.

ودریک سخن در خیریه خیر ورحمت،اشرف تمامی انبیاء حضرت محمد مصطفی(صلی ا... علیه وآله) لحظه لحظه اش،جایت بسیار خالیست.

((حال باید گفت:در آن هنگام که در محضر حق،بسیار مسرور ومشعوفید ، جای ما هم بسیار خالسیت.....))