نفسهای اردیبهشت به شماره افتاده بود. آسمان چشم، بغض خود را درحنجره دلتنگی می فشرد. بهارکه به نیمه می رسد غم چادر خود را بر خیریه اشرف الانبیاء(ص) می گستراند. اردیبهشت سال 89 زمانی مه عالم سیاهپوش مظلومیت ام ابیها بود، دست سرنوشت از گلستان خیریه اشرف الانبیاء(ص) زیباترین گل را چید.
زنده یاد حاج عبدالله شمیرانی (رضوان الله علیه) که عمر پربرکت خویش را صرف دستگیری از مستمندان کرد و در گفتار و کردار، درس آموز مکتب اهل بیت (علیهم السلام)بود، جان بی تاب خویش را به ملکوت رحمت الهی سپرد تا در آغوش مهربانی حضرت پروردگار آرام گیرد.
همچون حضرت صدیقه طاهره (س) که رسیدگی به مستضعفان و شاد کردن دلهای غمدیده را برشادی و آسایش خود ارجح میدانستند. حاج عبدالله شمیرانی (رضوان الله علیه) رفع نیاز و حفظ آبرو عزت شیعیان آن حضرت را سرلوحه زندگی خود قرارداد. به سیمای غم آلود یتیمان، لبخند هدیه میکرد و در توشه خویش، لبخند رضایت خداوندی می نشاند. او رفت ورد گام هایش برطریقت بندگی و خیرخواهی ماند تا راه گم نکنیم.
ارسال شده 12 سال پیش
نظرات